Rojbash bu aşamaya nasıl geldi?
Bir kaç genç tiyatrocu, bundan 30 sene kadar önce bir araya gelip Kürtçe tiyatro yapmaya başladılar. Bir yandan tiyatro yapmayı öğrenirken bir yandan da bunu Kürtçe yapmanın öncülüğünü yaptılar.
O günkü baskı koşulları altında fazlasıyla cesaret isteyen bir şeye soyunmuşlardı.
Rojbash özü itibariyle o cesur tiyatrocuların filmidir.
Onların yıllar sonra yeniden bir araya gelişlerinin hikayesidir Rojbash.
Benim başından beri vaz geçemediğim bir cümlesi var filmin:
'Bir hikaye anlatacağım, bizim dönüp dönüp başa saran hikayemizi.'
Aradan yıllar geçmesine rağmen eski oyunlarını yeniden sahnelemek isteyen ekibin karşısında 30 yıl öncesi gibi engeller çıkıyor çünkü. Hikayemiz hep başa sarıyor.
Bu düşüncelerle yola çıktık ve uzun bir zamanın ardından filmin çekimlerini tamamladık.
Filmin ilk çalışmalarına başlarken fongogo kampanyası ile ulaştığımız kitlesel destek filmin çekilmesinde çok belirleyici bir motivasyon kaynağı oldu.
Aslında filmin ilk bütçesi de o küçük küçük desteklerden oluşan o minicik şeydi. Miktardan ziyade ne kadar çok insanın bu filmin yapılmasını istediğini anladığım bir göstergeydi o destek kampanyası.
Yeni Film Fonu'ndan aldığımız küçük destek ve Sivil Düşün'ün seyahat ve konaklama desteği sayesinde ilk kez ekibi bir araya getirdiğimde nasıl bir film yapabileceğimizi anlamıştım. O sırada kitlesel fonlama kampanyamızı da yürütüyorduk ve o ilk kampanyadan elde ettiğimiz küçük bütçe filmin çekimlerine kadar elimizdeki tek bütçe olarak bekledi. Araya pandemi girdi ve ben de senaryoyu yeniden ele alma fırsatı buldum. Film bu aşamada belgeselden kurmacaya dönüştü.
Çekimler için bir kez daha Sivil Düşün desteği çıkınca ve birtakım sponsorluk ilişkileri de devreye girince filmin çekilmesi mümkün oldu.
Filmin şimdiye kadarki tüm hikayesi böyle küçük destekler ve dayanışmalardan ibaret işte. Filmi özel kılan bir şey bu.
Öte yandan film ekibi ve oyuncu kadrosu öyle bir birliktelik oluşturdu ki, set sırasında neler düşündüm neler... Böyle bir ekiple, bu oyuncu kadrosuyla daha iyisini yapmaya hazır olsaydım keşke diye az da hayıflanmadım!..
Keyifli, eğlenceli, duygusal ama bir yandan da 'havalı', dik kafalı, olan bitene kafa tutan, lafını esirgemeyen, sinematografik açıdan yer yer avangard diyebileceğim bir film yaptık böylece.
Seyircinin filmden özel bir beklentisi olduğunun bilinciyle filmi olabildiğince 'hakkını vererek' tamamlamaya çalışıyoruz şimdi.
Post-Prodüksiyon bütçesinin bir kısmını hedefliyorum
Kurgu, müzik, renk ve ses işlemleri... Post prodüksiyon özetle bu işlerden ibaret.
Kurguyu belli bir aşamaya kendim getirdim ama fikirlerine değer verdiğim iki belki üç kurgucu-yönetmenle birlikte biraz daha çalışmaya ihtiyaç duyuyorum.
Bir yandan filmin müzikleri yapılıyor. Ses ve renk işlemleri için gönüllü olarak çok düşük bütçeyle çalışmaya hazır arkadaşlarım var. Bu işlerin bir kısmını Diyarbakır, İstanbul ve bir kısmını da İspanya'da yapacağız.
Küçük küçük bütçeler de olsa toplamda tek başıma altından kalkamayacağım bir bütçeye ihtiyaç duyuyor filmin kalan işleri.
Elbette bu kampanyadan hedeflediğim miktar ihtiyaç duyduğumuz bütçenin sadece bir kısmı. Bunun dışında farklı kaynak ve sponsorluk arayışlarımız da sürüyor.
Bu kampanyadan elde edeceğimiz kaynak, post prodüksiyon işlerinin yürümesi için çok önemli bir dayanağımız olacak. Ama onu tamamlayacak kaynaklar için de çalışıyor olacağız.
Yeniden destek istemenin zorlukları
Önce pandemi, ardından da içine girdiğimiz ekonomik zorluklar hepimizi bir yıl önceye göre daha da yoksullaştırdı. Bu nedenle yeniden bir kampanya başlatmaya karar vermekte zorlandım.
Önceki kampanyamızda o kadar çok kişi küçük küçük desteklerde bulunmuştu ki, gerçekten kitlesel bir kampanyaya dönüşmüştü. Ancak şimdi bu kitle elindekileri iyice yitirdi. Bu nedenle tekrar onlardan destek istememin doğru olup olmadığını çok düşündüm.
Ve de önceliği sinema fonları ve benzeri fonlara başvurular yapmaya verdim ancak beklediğim desteği fonlar üzerinden elde edemedim. (Burada uzun uzun anlatmam zor ama köşe başlarını tutan birilerinin acımasızca vurdumduymazlıkları yüzünden bir çok iyi niyetli sinemacının umudu kırılıyor... Biz umudu kırılanlar onları not ediyoruz, unutulacaklarını sanmasınlar...)
Son çare olarak yine filmi görmeyi en çok isteyen insanlardan,sizlerden destek istemeye, kitlesel fonlamaya geri döndüm. Ama bazı farklarla;
Daha önceki kampanyada destek olanlardan tekrar destek istemiyorum. Bu kampanyada başkalarına ulaşmama yardım etsinler sadece. Elbette durumları halen iyi olanlar isterlerse el arttırabilirler : )
Bu düşüncelerle destek(ve ödül) miktarlarını da arttırmaya karar verdim. Belki kitlesel fonlamaya aykırı gibi gelebilir ama olayın özü yine de kitle desteğinden geçiyor.
Filmde yer alan oyuncuların bir kısmı aynı zamanda filmin ortakları oldular.
Şimdi yeni ortaklar arıyoruz.
Neden film gerçekten çok ortaklı olmasın? Bu düşünceyle asıl ağırlığı ortak olabilecek kişileri bulmaya versek nasıl olur?
Kampanyayı ne kadar çok kişi paylaşır ve yayarsa filme destek olabilecek ortaklara ve sponsorlara ulaşmam o kadar kolaylaşacaktır.
Bu nedenle kimse elimden birşey gelmiyor demesin lütfen, mutlaka tanıdığı ve bu proje için destek isteyebileceği, imkânları olan birileri vardır çevresinde.
Elden ele yayalım kampanyayı, böylece hepimizin ihtiyaç duyduğu bir şeye ulaşırız belki; dayanışmaya ve de keyifle izleyeceğimiz bir filme, Rojbash'a...
Ve sonra, uzun çalışmaların ardından, filmi birlikte izleyeceğimiz günleri iple çekiyor olacağım...
Projenin ilk yorumunu yapmaya ne dersin?